زبان فارسی
- دریافت کافکا در ایران
- از اشتفان سوایگ
- ترجمه؛ عرصۀ تقابل زبا‌ن‌ها
- وقتی پینوکیو فارسی حرف زد
- ملاک موفقیت ترجمۀ ادبی؛ ارزش زیباشناختی آن است
- نقد ترجمه؛ یک فنجان قهوه با افلاطون
- یک قریحۀ استثنایی در نثر فارسی
- هنر واژه‌گزینی سروش حبیبی در ترجمۀ جنگ و صلح
- ترجمۀ آثار کلاسیک ادبی در گفتوگو با احد علیقلیان
- نمونۀ ترجمه؛ علی خزاعی‌فر، محمود حدادی، حسن افشار، مراد فرهادپور
- دربارهٔ سبک اقتباس ذبیح‌الله منصوری
- گزیدۀ نثر درخشان فارسی (۲)؛ از مقدمۀ ترجمۀ تاریخ طبری
- ترجمه یعنی تفسیر؛ تحلیلی بر دیدگاه گادامر دربارۀ ترجمه
- مترجمان دو نسل
- از رمان‌های سه‌گانۀ هاینریش مان
- متن نه باید بوی ترجمه بدهد نه بوی ویرایش؛ گفتوگو با استاد موسی اسوار
- نقد ترجمه؛ فریدریش نیچه؛ زندگی‌نامه‌ای فلسفی
- تعلیق ناباوری در هنگام خواندن ترجمه‌های بد
- چگونه پای داستایفسکی به ایران باز شد
- استفاده از ادب فارسی در ترجمه ادبی؛ ترجمۀ منوچهر بدیعی از بازار خودفروشی
- درس‌هایی در ویرایش (۱)؛ در ضرورت طبیعی بودن زبان گفتوگو
- گزیدۀ نثر درخشان فارسی؛ نامۀ فاضل خان گروسی به آقاخان محلاتی
- گفتوگو با پیر لوکوک (۲)؛ مترجم شاهنامه به زبان فرانسوی
- مواجههٔ ایرانیان با شکسپیر
- یادگاری ژنده‌پیر از روزگارانی غبار‌آلود
- آنجا که مترجم نویسنده است
- معارضهٔ «عشق» و «عقل» در آنتونیوس و کلئوپاترا
- عهد ما با لب شیرین‌دهنان بست خدا
- دربارهٔ ترجمهٔ شکسپیر
- همه عالم تن است و ایران دل؛ به یاد دکتر اسلامی ندوشن