ذبیح‌الله منصوری (۱۲۷۶-۱۳۶۵) بی‌تردید پدیده‌ای است بی‌نظیر در تاریخ ترجمه در ایران به‌طوری که به افسانه تبدیل شده است. منصوری ازنظر تعداد ترجمه‌ها و نیز روش منحصربه‌فردش در ترجمه، احتمالاً در سطح جهانی نیز بی‌نظیر است. ذبیح‌الله حکیم‌الهی دشتی مشهور به ذبیح‌الله منصوری، پرکارترین مترجم تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران، روزنامه‌نگار، نویسنده و به ادعای خودش قهرمان بوکس سبک‌وزن ایران در سنندج متولد شد و دوران کودکی‌اش را در همین شهر گذراند و به مدرسهٔ آلیانس که کشیش‌های فرانسوی دایر کرده بودند رفت. پس‌از آن پدرش به کرمانشاه منتقل شد و در آنجا به اصرار پدر نزد پزشکی، زبان فرانسوی آموخت. خانواده سپس به تهران منتقل شدند و منصوری پس‌از مرگ پدر برای تأمین مخارج خانواده از تحصیل دست کشید و هرگز به دانشگاه نرفت. در ۱۲۹۹ش با سِمَت مترجم در روزنامهٔ کوشش استخدام شد. پس‌از آن به‌دلیل جذاب و پرخواننده بودن نوشته‌هایش به‌تدریج نشریات دیگر هم از او درخواست همکاری کردند. این نشریات عبارت بودند از: اطلاعات، کیهان، ایران ما، خواندنی‌ها، اختر امروز، ترقی، تهران مصور، روشنفکر، سپیدوسیاه، امید ایران و دانستنی‌ها. به گفتۀ خود او، یکی از داستان‌هایش به نام عشاق نامدار که هشت سال به‌صورت پاورقی در مجلهٔ سپیدوسیاه منتشر می‌شد ده‌ها هزار خواننده در سراسر کشور داشت