میرزا صالح شیرازی و یوسف اعتصام‌الملک را باید اولین معرفان ویلیام شکسپیر و آثارش در ایران به شمار آورد. بااین‌همه، ﻋﻤﺎداﻟﺴﻠﻄﻨﻪ و ناصرالملک اولین کسانی بودند که ترجمۀ‌ کامل یکی از آثار نمایشی شکسپیر ــ به‌ترتیب ب‍ه‌ ت‍رب‍ی‍ت‌ آوردن‌ دخ‍ت‍ر ت‍ن‍دخ‍وی (۱۲۷۸ش.) و داستان غم‌انگیز اتللو مغربی در وندیک (۱۲۹۳-۱۲۹۶ش.) ــ را به فارسی عرضه کردند. پاره‌ای از نمایشنامه‌های شکسپیر (۱۵۶۴-۱۶۱۶)، ازجمله تاجر ونیزی، بیش از یک بار از زبان‌های مختلف (مانند انگلیسی، فرانسوی و عربی) به فارسی ترجمه شده‌اند. در این جستار بر آنم به‌اختصار نگاهی بیفکنم به سه ترجمۀ نخست از این نمایشنامه. این ترجمه‌ها به اهتمام ابوالقاسم خان قراگوزلو (ملقب به ناصرالملک)، علی‌اصغر حکمت و احمد بهمنیار انجام شده‌اند. ناصرالملک اصل نمایشنامۀ شکسپیر را، بدون افزود و کاست، از انگلیسی ترجمه کرد، حکمت نمایشنامۀ شکسپیر را ابتدا تلخیص کرد و سپس در قالب داستانی منثور درآورد. در واقع، ترجمۀ او را باید ترجمه‌ای آزاد و نوعی اقتباس دانست. بهمنیار نیز نه اصل نمایشنامۀ شکسپیر بلکه تلخیص آن را در قالب داستانی منثور (از عربی) به فارسی برگرداند.