شادروان احمد سمیعی(گیلانی) به گفتۀ خودش ترجمۀ رمان را در سال‌های ۴۳ تا ۴۵ در زندان قصر آغاز کرد. سال‌هایی که سومین دورۀ زندانی شدن او به جرم توده‌ای بودن به حساب می‌آمد. زندان سوم به‌واقع زندان نبود. آزادانه کتاب می‌گرفتیم و می‌خواندیم، ترجمه می‌کردیم، کار می‌کردیم. تو بگو یک دیر بود که پربارترین سال‌های عمرم آنجا گذشت. یکی از ثمرات ماندگار این زندان، ترجمۀ رمان سالامبو از گوستاو فلوبر بود. سمیعی در گفت‌وگوهایش، گاه‌گاه، از این ترجمه‌ یاد کرده است.