پرویز ناتل خانلری در سخنرانی معروف خود با عنوان «نثر فارسی در دورۀ اخیر» که در نخستین کنگرۀ نویسندگان ایران (۱۳۲۵) ایراد کرد، می‌گوید:

در دورۀ حکومت دیکتاتوری، تنها رشته‌ای از ادبیات که مورد اعتنا قرار گرفت و ترقی کرد تحقیقات تاریخی و تتبعات ادبی بود زیرا حکومت برای تظاهر به وطن‌پرستی، تحقیق در تاریخ گذشته و ذکر مفاخر ملی که ملت را از توجه به حال و آینده باز می‌دارد، تشویق می‌کرد. ازسوی‌دیگر فشار پلیس، ذوق ابداع و ایجاد را که در آزادی پرورش می‌یابد، کشته بود و ناچار اکثر اهل ادب به کار بی‌ضرر و بی‌خطری که تحقیقات تاریخی و تتبعات ادبی بود می‌پرداختند (ص۱۷۲).