ادبیات جهان و ترجمه
- قاضی و نجفی
- طنز؛ سلاح مترجم
- دریافت کافکا در ایران
- از اشتفان سوایگ
- ترجمه؛ عرصۀ تقابل زبا‌ن‌ها
- وقتی پینوکیو فارسی حرف زد
- ترجمهٔ ادبی به روایت مترجمان ادبی
- ملاک موفقیت ترجمۀ ادبی؛ ارزش زیباشناختی آن است
- هنر واژه‌گزینی سروش حبیبی در ترجمۀ جنگ و صلح
- ترجمۀ آثار کلاسیک ادبی در گفت‌وگو با احد علیقلیان
- نمونۀ ترجمه؛ علی خزاعی‌فر، محمود حدادی، حسن افشار، مراد فرهادپور
- دربارهٔ سبک اقتباس ذبیح‌الله منصوری
- مترجمان دو نسل
- از رمان‌های سه‌گانۀ هاینریش مان
- تعلیق ناباوری در هنگام خواندن ترجمه‌های بد
- چگونه پای داستایفسکی به ایران باز شد
- استفاده از ادب فارسی در ترجمه ادبی؛ ترجمۀ منوچهر بدیعی از بازار خودفروشی
- درس‌هایی در ویرایش (۱)؛ در ضرورت طبیعی بودن زبان گفت‌وگو
- مواجههٔ ایرانیان با شکسپیر
- بهشت گمشدۀ میلتون در ترجمهٔ فارسی
- آنجا که مترجم نویسنده است
- معارضهٔ «عشق» و «عقل» در آنتونیوس و کلئوپاترا
- عهد ما با لب شیرین‌دهنان بست خدا
- دربارهٔ ترجمهٔ شکسپیر
- استعارهٔ زبان مادری؛ تقدیم به روح بلند اسلامی ندوشن
- ایران هخامنشی از زبان یونانیان؛ نگاهی به ترجمهٔ ایرانیان
- در جست‌وجوی میلان کوندرا؛ کوندرا در ترجمه
- از حافظ تا عُبید
- چالش‌های بی‌پایان ترجمهٔ شعر
- وفاداری و/یا زیبایی؟ نگاهی به دو ترجمه از جین ایر