با دکتر علی قیصری، استاد تاریخ دانشگاه سن‌دیه‌گو، که در دورۀ لیسانس در ایران در دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران از دانشجویان دکتر حمید عنایت بودند دربارۀ سبک دکتر عنایت در ترجمه صحبت می‌کردیم. سؤال این بود که مرحوم عنایت چقدر در انتخاب کتاب برای ترجمه ملاحظات سیاسی داشتند. دکتر قیصری معتقد بود که قبل‌از انقلاب نیز، همچون بعداز انقلاب، سیاست انگیزهٔ مهمی در انتخاب کتاب برای ترجمه بوده؛ ولی دکتر عنایت مثلاً در ترجمۀ اثری دربارهٔ فلسفهٔ هگل انگیزه‌ای آموزشی داشت و هدفش صرفاً معرفی فلسفهٔ هگل بود. در پایان صحبت، دکتر قیصری به داستان ترجمۀ مشترکشان با دکتر عنایت اشاره کردند که بسیار شنیدنی و خواندنی است. بخش‌هایی از صحبت ایشان را در اینجا نقل می‌کنم.                                                                                                                   ع. خ.