دکتر حمید عنایت (۱۳۱۱-۱۳۶۱) را برای نخستین بار در نیمۀ دوم سال ۱۳۴۵ دیدم، در کلاس درس اندیشه‌های سیاسی دانشکدۀ حقوق و علوم و سیاسی و اقتصادی دانشگاه تهران. دو سال بعد رشتۀ «اقتصاد» را از این دانشکده جدا و به دانشکده‌ای مستقل تبدیل کردند. تدریس اندیشه‌های سیاسی را دکتر سید محمد رضوی در ترم اول سال اول رشتۀ علوم سیاسی سال تحصیلی ۱۳۴۵-۱۳۴۶ عهده‌دار بود. در یکی از جلسه‌های درس، ایشان گفتند برخی از دانشجویان درخواست کرده‌اند درس اندیشه‌های سیاسی منحصر به غرب نباشد؛ از اسلام هم… . در جلسۀ بعد آقایی را همراه خود آورد و معرفی کرد: دکتر حمید عنایت. دکتر عنایت، دوسه جلسه‌ای را از شانزده جلسه‌ای که دکتر رضوی در یک نیم‌سال باید درس می‌گفت قرض گرفت و برای ما از اندیشۀ سیاسی در جهان اسلام، و درست‌تر این است که بگوییم از خاورمیانه، گفت. دکتر عنایت خود دانش‌آموختۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی و علوم اقتصادی دانشگاه تهران و دانشگاه لندن (مدرسۀ مطالعات مشرق‌زمین و آفریقای دانشگاه لندن، SOAS) بود. در ۱۳۵۵ با استفاده از بورس دولتی برای ادامۀ تحصیل به انگلستان رفته بود. پیش‌از برگشت به ایران در چند کالج لندن پاره‌وقت تدریس کرده بود. یک سال هم در خارطوم (سودان). در جلسه‌هایی که در ۱۳۴۵ به ما درس داد روشن شد که زبان‌های انگلیسی و فرانسه و عربی را به‌خوبی می‌داند.