احسان شریعتی:

زنده‌یاد دکتر حمید عنایت ازآن‌دست روشن‌فکران نادر بومی‌اندیشی بود که بر صفحۀ شطرنج فکری‌اجتماعی ایران موضع متینی برگزیده بود و شیوۀ کار ارجمندی از خویش به یادگار گذارد. پیمودن «راه سومی« میان هویت‌گرایی و تجددطلبی را در پیش گرفته و پژوهشگری در مبانی فلسفی را پیشهٔ خود ساخته بود […] . تاریخچۀ روشن‌فکری در ایران، پس‌از طی دوران‌های شیفتگیِ پیشینی و شوریدگی پسینی، له و علیه تجدد غربی، در نهایت و پس‌از انقلاب، به تعادلی منطقی‌انتقادی روی آورده و ازهمین‌رو، رویکرد زنده‌یاد عنایت، ارج و قربی تازه می‌یابد. جوهر این رویکرد دعوت به کسبِ آگاهی و شناخت عقلانی‌انتقادی از خود و از دیگری است؛ با پرهیز از هویت‌انگاری صرف و تجددگرایی ناب، و در مقابل آن دو، هم‌زمان خصلتی علمی و بومی، به معنای درست کلمات، دارد. در سرزمین ما متأسفانه هنوز شمار پژوهندگانِ مستقل و ملیِ همتراز عنایت‌ها زیاد نیست. هم ازاین‌رو، قدر چنین نوادری را باید نیک دانست.