آرزوهای بربادرفته

نویسنده: انوره دو بالزاک

مترجم: سعید نفیسی

ناشر: امیرکبیر، ۱۳۳۷

سعید نفیسی در مقدمۀ این ترجمه می‌گوید که قصد داشته با ترجمهٔ این اثر نویسندگان و مترجمان فارسی‌زبان را با سبک و شیوهٔ نگارش بالزاک آشنا کند و آنها را به نوشتن به این شیوه ترغیب نماید. این نکته در زیر عنوان کتاب نیز آمده است: «با مقدمه‌ای در راهنمایی به نویسندگان و مترجمان». نکتهٔ قابل توجه در مقدمهٔ ترجمه این است که نفیسی می‌گوید می‌کوشد سبک هر اثر را در ترجمه رعایت کند. او گرچه سبک را تعریف نمی‌کند، ولی از توضیحی که می‌دهد می‌شود منظورش را از سبک فهمید. او می‌گوید «در ترجمۀ ایلیاد، شاهکار هومر، زبان حماسی را و در ترجمۀ پل و ویرژینی، شاهکار معروف برناردن دو سن پیر، زبان شاعرانه را به کار بردم و چون زبان بالزاک زبان محاوراتست ناچار رعایت اصل را کردم تا بدین وسیله کاملاً روش وی را در نویسندگی به زبان فارسی منعکس کنم.» این نکته همان است که دکتر خزاعی‌فر در بحث از سبک بر آن تأکید می‌کند. حفظ سبک، به اعتقاد خزاعی‌فر، با ترجمهٔ تحت‌اللفظی به دست نمی‌آید، بلکه مترجم باید ویژگی‌های سبک نویسنده را بشناسد و سبکی نظیر سبک او در فارسی خلق کند. نفیسی هم سبک شاعرانه را به سبکی شاعرانه، سبک حماسی را به سبکی حماسی و سبکی محاوره‌ای را به سبکی محاوره‌ای ترجمه کرده است. در مقدمهٔ ترجمه چنین می‌خوانیم: