شعر معاصرِ فارسی نخستین بار در یکی از مجلداتِ مجلۀ زندگانی و ادبیات، ویژه‌نامۀ ایران، در ۱۹۴۹ به خوانندگان انگلیسی‌زبان معرفی شد. از آن زمان به بعد، نشریه‌هایی مانند کیهان بین‌المللی ادبیات، مطالعات ایرانی، مجله ادبی و ادبیات جهانِ امروز نقش چشمگیری در انتشار ترجمۀ شعر معاصر فارسی داشته‌اند. تعداد اندکی از شاعرانِ خوش‌اقبال که گزیده‌ای از آثارشان در مجلدی مستقل ترجمه شده شاعرانی بوده‌اند که از انقلاب ۵۷ به بعد در غرب زیسته‌اند. این شاعران که بیشتر تحصیل‌کردۀ غرب‌اند غالباً آثار خود یا آثار شاعران دیگر را به انگلیسی ترجمه کرده‌اند. مشکل بخش اعظم این اشعار این است که به‌صورتی چهل‌تکه‌ و نامنسجم به زبان انگلیسی ترجمه شده‌اند. برخی از برجسته‌ترین شاعران این دوره، مانند نیما، بنیانگذار شعر نو، شاملو و اخوان‌ثالث، به ناحق، از ترجمه‌شدن به انگلیسی و دست یافتن به شهرت بازمانده‌اند.