شادروان کریم امامی (شیراز ۱۳۰۹-تهران ۱۳۸۴ ش) از فرهیختگان، فرهنگ‌پروران و فرهنگ‌نگاران برجسته و اثرگذار عصر جدید است، که بیش از نیم‌قرن از زندگانی پُربار و برکت خود را وقف کوشش‌های علمی کرد.
دانشنامهٔ دانش‌گستر او را چنین معرفی کرده است: «مترجم، فرهنگ‌نویس، ویراستار، کارشناس هنری و منتقد ایرانی. از پیشگامان نقد علمی در ایران و برندهٔ لوح سپاس …» آنچه در این معرفی به آن اشاره نشده مدیریت نشر است. اگرچه در ادامهٔ همان مقالهٔ یک‌ستونی چنین آمده است:

… وی از ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۷ نویسنده و مترجم نشریهٔ انگلیسی‌زبان کیهان نشنال و از ۱۳۴۷ نیز با عنوان سرویراستار همکاری خود را با انتشارات فرانکلین آغاز کرد که این همکاری تا ۱۳۵۳ ادامه یافت. از این سال نیز تا ۱۳۵۷ به‌عنوان مدیرعامل انتشارات سروش فعالیت کرد. او در سال ۱۳۶۰ انتشاراتی و کتاب‌فروشی سروش را به کار انداخت که به‌سببِ حضور این مترجم و کتاب‌شناس و ویراستارِ صاحب‌نظر، این کتاب‌فروشی پاتوق دوستداران کتاب و اهل فرهنگ و نظر شد. او و همسرش گلی امامی برای نخستین بار در چند دههٔ اخیر، نشر و نشریه‌ای به نام «زمینه» را راه‌اندازی کردند که به‌صورتِ دوهفتگی منتشر می‌شد و تا سال ۱۳۷۹ منتشر شد.