دیک دیویس، مترجمِ نامدار و پُرکار فارسی به انگلیسی، در حوزۀ ایران­شناسی نیز نامی بلند است. او از معدود ایران­شناسانِ غربی است که زبان، ادبیّات، و فرهنگ پارسی را به نیکی می­شناسد. دیویس هشت سال، از 1970 تا 1978، در ایران زیسته و زیر و بمِ فرهنگ ایرانی را از نزدیک پسوده است. وی برای تدریس زبان و ادبیّات انگلیسی و اقامتی موقّت به ایران آمد، لیکْ قضا کار دگرگونه کرد و دیویس نزدیک به یک دهه در ایران کاشانه گزید. در خلالِ این سال­ها به‌تدریج با شعر کلاسیک پارسی مأنوس شد و آن را در مطالعه گرفت. وی در سال 1978 به همراه همسر ایرانی‌اش، بانو افخم دربندی، «که ایران را با او شناخت و شیفتۀ شعرش شد»، به وطنِ مألوف­ خویش بازگشت. امّا در این اثنا، اتّفاقِ دیگری افتاد: