در داستانی دل‌انگیز در دوران پادشاهی شهریارِ ساسانی، خسرو پرویز، باربدِ خنیاگر خود را در میان درختان باغِ شاهی پنهان می‌کند، و از گوشه‌ای ناپیدا دربارۀ شُکوه و عظمت باستانیِ پارس برای پادشاه نغمه‌های دل‌نشین می‌خواند: آن‌گاه که خورشید به افق مغرب خرامید، و شب لاژورد فرا رسید، باربد بربط برگرفت و سرودی پهلوانی نواخت. باربد پنهان در میان شاخ‌وبرگ سروِ سلطنتی، سرود شورانگیزش را، که اکنون «دادآفرید» نام دارد، برخواند. از زخمۀ دل‌نواز ساز، پادشاه ازخودبی‌خود شد. حاضران نیز به شگفت آمدند، و هرکس ازسرِ سودا چیزی گفت. شاه به ملتزمینِ رکاب امر کرد سراسر باغ را بجویند، فراوان جستند، امّا تهی‌دست بازگشتند.