بی‌تردید ترجمۀ طنز از دشوارترین انواع ترجمه است زیرا طنزپرداز سخنش را مستقیم بیان نمی‌کند و راهی را برمی‌گزیند که سراسر بازی‌ زبانی و فرهنگی است. طنز، ژانری وابسته به فرهنگ و وابسته به اجتماع برآمده از آن است. جوهره و جان‌مایۀ آن «نقد» یک امر واقع در عالم انسانی امری اجتماعی، سیاسی و یا فرهنگی است؛ در نتیجه غَرَض منتقد و یا همان طنزپرداز اصلاح آن امر «خانگی» است. مترجمِ اثر هم‌ طنز را نه‌فقط برای مفاهیم عامش بلکه برای ویژگی‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی‌اش ترجمه می‌کند؛ خوانندگان متن مقصد نیز ترجمه را صرفاً به‌قصد دانستن قصهٔ آن نمی‌خوانند بلکه به‌دنبال درک بهتر اجتماع، فرهنگ و شناخت روش زندگی مردم آن فرهنگ‌اند. پس کوشش مترجم زمانی به نتیجه خواهد رسید که بافت اجتماعی-فرهنگی و یا تاریخی متن مبدأ را در نظر داشته باشد، وگرنه کوشش‌ او ابتر خواهد ماند.