بی‌تردید ترجمۀ طنز از دشوارترین انواع ترجمه است زیرا طنزپرداز سخنش را مستقیم بیان نمی‌کند و راهي را برمی‌گزیند که سراسر بازی‌ زبانی و فرهنگي است. طنز، ژانری وابسته به فرهنگ و وابسته به اجتماع برآمده از آن است. جوهره و جانمایۀ آن «نقد» یک امر واقع در عالم انسانی امری اجتماعی، سیاسی و یا فرهنگی است؛ درنتیجه غَرَض منتقد و یا همان طنزپرداز اصلاح آن امر «خانگی» است. مترجم اثر هم طنز را نه فقط برای مفاهیم عام‌اش بلکه برای ویژگی‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی‌اش ترجمه می‌کند؛ خوانندگان متن مقصد نیز ترجمه را صرفاً به قصد دانستن قصه آن نمی‌خوانند بلکه به دنبال درک بهتر اجتماع، فرهنگ و شناخت روش زندگی مردم آن فرهنگ‌اند. پس کوشش مترجم زمانی به نتیجه خواهد رسید که بافت اجتماعی- فرهنگی و یا تاریخی متن مبدا را در نظر داشته باشد، وگرنه کوشش‌ او ابتر خواهد ماند.