از حافظ تا عُبید

تابستان سال ۱۳۸۱ است، سال ۲۰۰۲ میلادی. بورس سه‌ماهۀ آرشیو و انجمن کلاسیک‌های وایمار فرصتی آرمانی برای سرزدن به برلین، شهر دوران دانشجویی. ارزان و با قطاری محلی اگر بروی، در راه می‌توان هرباره در شهری — همه کوچک در این ایالت زاکسن —  گردشی کرد، بعد با ارائه همان بلیط، با قطار بعدی به راه ادامه داد. به این ترتیب دیدار از شهر نامبورگ دست می‌دهد، زادگاه نیچه، نیز شهر کلیسای کوچک اما بسیار شهره‌اش به دلیل مجسمه‌های واقعیت‌گرای آن که گاه حتی شمه‌ و نمه‌ای هم از تقدس در چهره‌شان نیست، بلکه به عیان خطوط سیمای جنون‌زده‌گان را دارند، با همۀ آن‌که کلیسا بسیار قدیمی است و متعلق به دوران حاکمیت مطلق تقدس قرون وسطایی مسیحیت. کلیسایی چنان استثنایی که نیروی هوایی متفقین جنگ جهانی دوم، به‌ صیانت از آن از بمباران این شهر چشم‌پوشی می‌کنند.


بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *