ترجمهٔ شعر بی‌شک دشوارترین، پر چالش‌ترین، و احتمالاً فریب‌دهنده‌ترین انواع ترجمهٔ ادبی برای مترجمان تازه‌کار است. صِرف زیبایی و کوتاهی شعر مثل آهن‌ربا مترجمان را جذب می‌کند، فارغ از اینکه کوتاه بودن به معنی ایجاز و فشردگی است و امکان ندارد بتوان معانی ضمنی فشرده‌شده در زبان مبدأ را بی‌دردسر به زبان مقصد برگرداند. به قول رابرت فراست، شاعر بنام آمریکایی، شعر یعنی آنچه در ترجمه از دست می‌رود!

در این نوشتار کوتاه با بررسی و ترجمهٔ دو شعر کوتاه با مضمون واحد از دو شاعر آمریکایی و انگلیسی از دو دوران مختلف، برخی از پیچیدگی‌های ترجمهٔ شعر را برمی‌شمرم. مانند ترجمهٔ هر متن دیگری برآنم که هیچ راهکار ازپیش‌تعیین‌شده‌ای برای ترجمهٔ شعر وجود ندارد و مترجم در رویارویی با هر شعر جدیدی باید راهکارهایی جدید بیابد. مهم این است که راهکارهای یافته‌شده قابل قبول و قابل دفاع باشند.