مطالعات ترجمه کارش را با بررسی نقش زبان در ترجمه آغاز کرد، انگار که ترجمه صرفاً یک بده‌بستان زبانی است؛ سپس در یک چرخش کامل، به بررسی نقش فرهنگ در ترجمه پرداخت و در دل همین چرخش فرهنگی به واکاوی نقش سیاست در ترجمه روی‌ آورد، تا آنجا که برخی مدعی شدند ترجمه اساساً عملی سیاسی است. رابطۀ بین ترجمه و سیاست در عمل به‌صورت‌های مختلف تجلی پیدا می‌کند، ازجمله سانسور یا خودسانسوری، انتخاب نوع کتاب ازسوی مترجمان برای ترجمه به‌عنوان نوعی مقاومت در برابر قدرت یا به‌قصد تقویت روحیه و هویت ملّی یا مقابله با سیاست‌های زبانی نظام حاکم. همچنین مترجمان نه‌فقط با انتخاب کتاب برای ترجمه بلکه با انتخاب شیوۀ ترجمه نیز ممکن است شیفتگی یا مقاومت در برابر استبداد داخلی یا خارجی و یا فرهنگ غیرخودی در مواجهه با فرهنگ خودی نشان بدهند. این مواجهه مکانیسم پیچیده‌ای دارد که کم‌وکیف آن از فرهنگی به فرهنگ دیگر فرق می‌کند.