به بهانۀ انتشار ترجمۀ مقاله‌ای از آقای آریا فانی (فانی، 2020) با عنوان «افسون ترجمه‌ناپذیری؛ شفیعی کدکنی و ترجمۀ شعر فارسی» که در دو بخش در شمارۀ 71 و شمارۀ حاضر مترجم به چاپ رسیده است (فانی، 1399الف و ب)، ذکر نکاتی چند در باب این مقاله حائز اهمیت به نظر می‌رسد. ازآنجایی‌که آقای فانی در انتهای مقالۀ خود، جستار شفیعی کدکنی با عنوان «در ترجمه‌ناپذیری شعر» (شفیعی کدکنی، 1381) را نیز ترجمه کرده‌اند، پیش از ورود به بحث اصلی، بررسی این ترجمه از این نظر که خوانش ایشان را از مقالۀ شفیعی کدکنی به‌خوبی نشان می‌دهد می‌تواند راهگشا باشد: