چکیده: دراین مقاله ابتدا فعل‌های آغازی و جایگاه آن را در فارسی و انگلیسی بررسی می‌کنیم و سپس به چگونگی آن در نثرِ ترجمه‌ای فارسی می‌پردازیم. آنگاه معادل‌های ادبی و قدیمی، امروزی و موردی فعل‌های آغازی را با مثال‌های فارسی و انگلیسی مطرح می‌کنیم.

مقدمه

ساختارهایِ «commence doing something ,start to do something ,begin to do something» به معنای «آغاز به کار کردن» است و «شروع به انجام دادن کاری» را می‌رساند. در ترجمه‌ها معمولاً همین دو معنا را برای آن می‌نویسند. ازسوی‌دیگر، «آغازیدن» معادل درست و موجزی است، ولی ادبی و قدیمی است و نمی‌توان همیشه از آن استفاده کرد. «گرفتن» به‌همراهِ یک مصدر مثلاً «باریدن گرفت» نیز چنین است. در نتیجه، مترجمان معمولاً به همان دو معادلِ اول اکتفا می‌کنند. نتیجهٔ این کار محروم شدن از تنوعِ واژگانی و نحوی است. پس چه باید کرد؟