خوانندگان با خواندن عنوان این فصل ممکن است در بادی نظر تصور کنند مبالغه‌ای در کار است، یا ارتباطی در کار نیست. اما آن دسته از خوانندگان که مقالهٔ روشنگر شادروان دکتر غلامحسین یوسفی را با عنوان «فایدهٔ اُنس با زبان فارسی در ترجمه» در کتاب کاغذ زر (سخن، ۱۳۸۷، ص ۲۸۹-۳۲۸) مطالعه کرده باشند، یا ازاین‌پس مطالعه کنند، از غرابت این مسئله برایشان کاسته خواهد شد. این مقاله‌ای مرجع است، و در بازیابی بعضی برابرنهاده‌ها که در مقالهٔ حاضر می‌آید، از آن سود برده‌ام.
چندی پیش در مورد اینکه می‌خواستم آدامس نیکوتینی را جانشین سیگار یا پیپ کنم، بی‌اراده گفتم باید «عادت‌گردانی» کنم. بعد با خود فکر کردم که تعبیر «عادت‌گردانی» را تاکنون به کار نبرده‌ام. از کجا به ذهن و زبان من راه پیدا کرده است؟ با کندوکاوی در حافظه پی بردم که این کاربرد را از حافظ فراگرفته‌ام: ساعتی ناز مفرما و بگردان عادت / که به پرسیدن ارباب نیاز آمده‌ای. این مورد را به‌عنوان مدخل آوردم و البته ربط مستقیمی به ترجمه ندارد.