هدف مقاله حاضر بررسی تأثیر ترجمه بر شیوه نقل‌قول در زبان فارسی است. فرض بر این است که افعال ناقل به جز «گفت» و قیودی که آنها را توصیف می‌کنند تحت تأثیر ترجمه در نوشته‌های تألیفی فارسی متنوّع شده‌اند. برای اثبات این فرضیه، ابتدا سه اثر از میان تأليفات قدیم فارسی متعلق به دوره قبل از نهضت ترجمه و سه اثر از تأليفات جدید متعلق به دوره بعد از نهضت ترجمه را بررسی کردیم. نتایج حاصل دو نوع تحوّل در زبان فارسی را نشان داد: تنوّع بیشتر افعال ناقل و تنوّع بیشتر قیود. سپس سه اثر تألیفی انگلیسی را با ترجمه‌هایشان بررسی کردیم. نتایج حاصل نشان داد که تنوّع افعال ناقل و قیودی که آنها را توصیف کرده در زبان انگلیسی نسبت به زبان فارسی بسیار بیشتر است و شیوه غالب مترجمان فارسی در ترجمه این افعال تحت‌اللفظی است.