جستار حاضر، فرانقد یا نقدی است بر نقد رحمت الهی از ترجمۀ فارسی محمدعلی جمال‌زاده از نمایشنامۀ ویلهلم تل اثر شیللر که در قالب کتابی انتشار یافته است. در این مقاله، از ذکر آن دسته از ایرادهای رحمت الهی که طبق بوطیقای غالب ترجمه در ایران و نیز نظر نگارنده وارد نبود خودداری شده‌ و گرایش لفظ‌گرایانه و وسواس خاص منتقد مد نظر قرار نگرفته‌اند. در تحلیل برخی از ادعاهای رحمت الهی، از ترجمۀ انگلیسی تئودور مارتین کمک گرفته‌ام تا بتوانم به صحت و سقم گفته‌های منتقد پی ببرم. غرض این مقاله، و بیشتر انتقادات رحمت الهی، نوع و میزان دستکاری‌های مترجم در برگردان این اثر است که به گفتۀ خود او «بهترین شاهکار» (۱۳۳۴،ص۱۳) شیللر به شمار می‌رود