اگر نویسنده‌ای که خود در زبان فارسی صاحب سبک است به ترجمۀ اثری ادبی بپردازد چه روشی در پیش می‌گیرد؟ جواب این است که همان روشی که مترجمی دیگر ممکن است در پیش بگیرد. یعنی زبان ترجمه‌اش، بسته به ذوق زبانی‌اش، ممکن است یا به زبان فارسی متمایل باشد یا به زبان اصلی. چنین مترجمی ممکن است در برگردان زبان نویسنده تهور و نوآوری زبانی نشان بدهد و با الهام از زبان نویسنده زبانی خلق کند که به درجات مختلف آشنایی‌زدا باشد. برعکس، چنین مترجمی ممکن است با زدودن ویژگی‌های زبانی متن اصلی متن را به شیوه‌ای در زبان فارسی بازآفرینی کند که گویی مستقیماً به زبان فارسی نوشته شده است. فرق چنین مترجمی با مترجمی که صاحب سبک نیست این است که مترجمی که خود نویسنده است هر روشی را که برمی‌گزیند با حساسیت و خلاقیت زبانی به‌ کار می‌برد چون او خود نویسنده است و با بوطیقای ادبی در زبان فارسی آشناست.