هر بحث دربارۀ اخلاق ترجمه به‌ناچار پای سیاست نشر را هم به میان می‌کشد و مترجمان به‌رغم اختلاف‌نظری که با هم دارند در کمال شگفتی بر سر این موضوع، هرچند با اکراه، اتفاق‌نظر دارند. یعنی درحالی‌که مترجمان با چنگ‌ودندان از متدولوژی ترجمه دفاع می‌کنند، به موضوع نشر که می‌رسد، همه، با اندک استثنائاتی، گلایه‌های مشترکی دارند: مثلاً می‌گویند درصد ترجمه‌های منتشرشده به زبان انگلیسی بسیار پایین است (طبق آماری که در آمریکا و انگلیس اعلام می‌شود معمولاً بین ۲ تا ۳درصد ترجمه‌ها، ترجمهٔ ادبی است. این رقم اخیراً به ۵درصد رسیده ولی بازهم رضایت‌بخش نیست)؛ یا می‌گویند مدیران نشر اغلب موجوداتی پولکی هستند؛ چون سراغ ترجمه‌ها که بازار چندان گرمی ندارند نمی‌روند و وقتی هم که ترجمه‌ای را انتخاب می‌کنند آن را شخم می‌زنند و زبان آن را راحت‌الحلقوم می‌کنند تا بهتر به فروش برسد. یا می‌گویند بیشتر ترجمه‌های منتشرشده از زبان‌های غربی صورت گرفته و سهم دیگر زبان‌ها بسیار کم است و مسائلی ازاین‌دست.