بختیار علی، نویسندۀ کُرد عراقی، در رُمان شهر موسیقی‌دان‌های سپید از زبان جلادت کفتر، شخصیتِ اصلی داستان، خطاب به علی شرفیار، داستان‌نویسی که درحالِ نوشتنِ زندگینامۀ جلادت است، چنین می‌گوید: «[تو] جمله‌بندی و واژه‌گزینی‌ات بهتر از من است.» (ص۳۰۰ نشر ثالث، چاپ ۱۴۰۰). آری! واژه‌گزینی یا به قول قدما، «هنر استخدام کلمات» یکی از مهم‌ترین ارکان نوشتن است. «واژه» جزئی‌ترین و اساسی‌ترین عنصر هر نوشته‌ای است که می‌تواند تأثیر مستقیمی بر کیفیتِ آن نوشتار داشته باشد. واژگانِ ناب، خوش‌ترکیب، تندرست و خوش‌اندام سببِ استحکام و زیبایی یک متن می‌شوند و به‌طور عکس، کلماتِ سُست، دم‌دستی، بدترکیب و از همه مهم‌تر، ناهماهنگ با متن، از قوام و استواری آن می‌کاهند.