بختیار علی، نویسندۀ کُرد عراقی، در رمان شهر موسیقی‌دان‌های سپید از زبان جلادت کفتر، شخصیتِ اصلی داستان، خطاب به علی شرفیار، داستان‌نویسی که در حالِ نوشتنِ زندگینامۀ جلادت است، چنین می‌گوید: «[تو] جمله‌بندی و واژه‌گزینی‌ات بهتر از من است.» (ص۳۰۰ نشر ثالث، چاپ ۱۴۰۰). آری! واژه‌گزینی یا به قول قدما، «هنر استخدام کلمات» یکی از مهم‌ترین ارکان نوشتن است. «واژه» جزئی‌ترین و اساسی‌ترین عنصر هر نوشته‌ای است که می‌تواند تأثیر مستقیمی بر کیفیتِ آن نوشتار داشته باشد. واژگانِ ناب، خوش‌ترکیب، تندرست و خوش‌اندام سببِ استحکام و زیبایی یک متن می‌شوند و به‌طور عکس، کلماتِ سُست، دم‌دستی، بدترکیب و از همه مهم‌تر، ناهماهنگ با متن، از قوام و استواری آن می‌کاهند.