خزاعی‌فر: آقای سجودی عزیز، متشکرم که دعوت به گفت‌وگو را پذیرفتید. کارنامۀ شما در ترجمۀ ادبی درخشان و رشک‌برانگیز است. برای اطلاع خوانندگان عزیز در پایان گفت‌وگو فهرستی از ترجمه‌هایتان را خواهم آورد. در آغاز لطفاً کمی از خودتان بگویید. چه شد که به ترجمهٔ ادبی آن‌ هم آثار کلاسیک ادبی روی آوردید؟

سجودی: جناب خزاعی‌فر، از شما تشکر می‌کنم به‌خاطر عنایتی که داشتید و فرصتی که برای مطالعهٔ ترجمه‌های من صرف کردید. مایهٔ مباهات.

من از دوران دبیرستان، در پیش‌از انقلاب، میانهٔ بسیار خوشی با ادبیات و نوشتن داشتم و تقریباً تنها کسی بودم که نمرهٔ انشاء و فارسی‌ام، در آن گروه‌های آموزشیِ خیلی سخت‌گیر همیشه ۲۰ بود. هنوز دفترچه‌ای پُروپیمان از نوشته‌ها و اشعار داستانیِ آن دوران در صندوقچهٔ نوشته‌هایم هرازگاهی توجهم را جلب می‌کند. بعدها در دانشگاه تهران کارشناسیِ ادبیات انگلیسی خواندم، و سال‌هایی بعد هم در دانشگاه علامه، کارشناسی ارشدِ ادبیات فارسی (که البته نیمه‌کاره رها شد). مدتی هم به‌نیت زندگی و … در آمریکا بودم، اما برگشتم و ماندگار شدم در همین آب‌وخاک.