بعد از هملت، ریچارد سوم دومین اثر بلند شکسپیر و از پرشخصیت‌ترین نمایشنامه‌های اوست. این نمایشنامه روایت قدرت گرفتنِ ماکیاولی‌گونۀ ریچارد، دوکِ گلاستر، و به پادشاهی رسیدن او با عنوان ریچارد سوم است. ریچارد سوم اولین بار در ۱۳۴۲ به قلم رضا براهنی به فارسی ترجمه شد، و پس از آن دو ترجمه از آن به قلم ادیب‌سلطانی (‌۱۳۷۹) و عبدالله کوثری (۱۳۹۷) به بازار آمده است. تا قبل از ترجمۀ براهنی، نُه نمایشنامهٔ شکسپیر از ۱۲۷۸ تا ۱۳۳۹ به فارسی ترجمه شده‌ بودند و الگوهای مختلفی برای مقابله با چالش‌های ترجمۀ شکسپیر به‌جا گذاشته بودند. در ترجمۀ براهنی که فردی سخن‌شناس و ادیب است آنچه تحیرآمیز است خطاهای ایشان در ترجمۀ برخی کلمات و ترکیبات و اصطلاحات است که به ترجمه‌هایی نادرست و ناسازگار با متن انجامیده. به مواردی از این خطاها توجه کنید