در این شماره از «در محضر استاد»، نمونه‌ای از ترجمۀ روان‌شاد محمدعلی اسلامی ندوشن را به دوستداران ترجمه تقدیم می‌کنیم. محمدعلی ندوشن (۱۳۰۳-۱۴۰۱)، شاعر، منتقد، نویسنده، حقوق‌دان، پژوهشگر و البته مترجم بود. ندوشن از معدود ادباست که به ترجمه هم دست زده است. در کارنامهٔ او حداقل شش ترجمه دیده می‌شود: ب‍ه‍ت‍ری‍ن اش‍ع‍ار ه‍ن‍ری لان‍گ‌ف‍ل‍و (۱۳۳۷)؛ ش‍ور زن‍دگ‍ی: م‍اج‍رای زن‍دگ‍ی ون‍س‍ان ون‍گ‍وگ ن‍ق‍اش ه‍ل‍ن‍دی (۱۳۳۸)؛ ملال پ‍اری‍س و ب‍رگ‍زی‍ده‌ای از گ‍ل‌ه‍ای ب‍دی (۱۳۴۱)؛ ع‍م‍ر خ‍ی‍ام؛ آن‍ت‍ون‍ی‍وس و ک‍ل‍ئ‍وپ‍ات‍را (۱۳۶۳) و پ‍ی‍روزی آی‍ن‍دهٔ دم‍وک‍راس‍ی (۱۳۶۹). مطلب این شماره از همین ترجمۀ آخر انتخاب شده است.