در این شماره از «در محضر استاد»، نمونه‌ای از ترجمۀ روان‌شاد محمدعلی اسلامی ندوشن را به دوستداران ترجمه تقدیم می‌کنیم. محمدعلی ندوشن (۱۳۰۳-۱۴۰۱)، شاعر، منتقد، نویسنده، حقوق‌دان، پژوهش‌گر و البته مترجم بود. ندوشن از معدود ادباست که به ترجمه هم دست زده است. در کارنامهٔ او حداقل شش ترجمه دیده می‌شود: ب‍ه‍ت‍ری‍ن اش‍ع‍ار ه‍ن‍ری لان‍گ‌ف‍ل‍و ۱۳۳۷؛ ش‍ور زن‍دگ‍ی: م‍اج‍رای زن‍دگ‍ی ون‍س‍ان ون‍گ‍وگ ن‍ق‍اش ه‍ل‍ن‍دی، ۱۳۳۸؛ ملال پ‍اری‍س و ب‍رگ‍زی‍ده‌ای از گ‍ل‌ه‍ای ب‍دی ۱۳۴۱؛ ع‍م‍ر خ‍ی‍ام؛ آن‍ت‍ون‍ی‍وس و ک‍ل‍ئ‍وپ‍ات‍را ۱۳۶۳ و پ‍ی‍روزی آی‍ن‍دهٔ دم‍وک‍راس‍ی ۱۳۶۹. مطلب این شماره از همین ترجمۀ آخر انتخاب شده است.