چند نکته دربارهٔ مقالهٔ «اندر مصائب ترجمه از زبان میانجی»

در شمارۀ ۷۵ فصل‌نامۀ مترجم، پاییز ۱۴۰۰، نقدی خواندم به‌قلم خانم مهناز صدری دربارۀ ترجمۀ سیمین دانشور از مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه چخوف با عنوان دشمنان، و همچنین بهترین داستان‌های کوتاه چخوف، ترجمۀ احمد گلشیری. یکی از مهم‌ترین اطلاعات دربارۀ نقد هر اثر، به‌خصوص اثر ادبی، این است که خواننده بداند اثر در چه تاریخی منتشر شده است. همواره گفته‌اند نوشته‌ را باید با درنظرداشتن زمان، مکان و به اصطلاح بافت اجتماعی‌فرهنگی خودش داوری کرد. اتفاقاً صدری در این مورد به تاریخ اثر اشاره کرده است منتها نادرست. صدری ۳۲ سال ترجمۀ دانشور را جوان‌تر می‌کند و سپس به ایرادی اشاره می‌کند که با درنظرگرفتن این نکته درست نمی‌نماید. صدری می‌گوید دانشور «فراک» را به اشتباه «لباس شب» ترجمه کرده است. صدری نقدش را بر اساس چاپ ششم کتاب (۱۳۶۱) نوشته است درحالی‌که ترجمۀ دانشور در ۱۳۲۹ منتشر شده است. به نظر من واژۀ فراک در آن تاریخ چندان جاافتاده نبوده و لباس شب جایگزین مناسبی برای آن بوده است. (به یاد داشته باشیم مدت‌ها قبل از اینکه واژۀ «بیکینی» رایج شود، مردم به آن «مایو دو تیکه» می‌گفتند.) صدری می‌نویسد، «مجدداً یادآوری می‌کنم که در نوشتن این مقاله از چاپ ششم این کتاب، چاپ ۱۳۶۱، استفاده کرده‌ام.


بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *