زندگی عباس خلیلی بسیار پرماجرا و پرافت‌و‌خیز بود. سال‏ها روزنامه‏نگاری، فعالیت سیاسی، نویسندگی و ترجمه کرد، به مأموریت سیاسی رفت، در ماجرای جنبش ملی‌شدن صنعت نفت و روی‌کار‌آمدن ملی‏گرایان با ‌آنها همکاری کرد و در کنار همۀ این فعالیت‏ها از سرودن شعر به فارسی و عربی غافل نبود. سیمین بهبهانی، شاعر نامدار، دختر اوست.

برپایۀ شرح‌حال کوتاهی که مهیار خلیلی (۱۳۱۰تا۱۳۹۴)، پزشک داروساز، ادیب، تاریخ‏دان و نویسندۀ کتاب تاریخ شکنجه) دربارۀ پدرش نوشته‌ است و بیشتر منابع، ازجمله منابع مرجع، از آن نقل کرده‎اند، عباس خلیلی در ۱۲۷۴ش، حدود یازده سال پیش از انقلاب مشروطه در ایران، در خانواده‎ای روحانی و سرشناس در نجف به‎دنیا آمد. دورۀ نوجوانی‌اش با جنبش فراگیر ضد‌انگلیسی در عراق همزمان بود. او در دورۀ تحصیل در مدرسه به این جنبش پیوست. همراه با تنی چند از دوستان هم‌عقیده‎اش، که مصصم شده بودند با انگلیسی‎ها مبارزه و ‌آنها را از آن سرزمین بیرون برانند، تشکیلاتی را به نام نهضت اسلامی برای مبارزات مسلحانه سازمان دادند و بعد هم یکی از فرماندهان انگلیسی را در عراق به‌قتل رساندند. مأموران به تعقیب گسترده‎ای دست زدند و یازده تن را به‌اتهام همین قتل دستگیر و اعدام کردند. دنبال عباس خلیلی رفتند، اما او را نیافتند. دادگاه نظامی او را غیاباً به اعدام محکوم کرد.