زندگی عباس خلیلی بسیار پُرماجرا و پُراُفت‌و‌خیز بود. سال‏‌ها روزنامه‌‏نگاری، فعالیت سیاسی، نویسندگی و ترجمه کرد، به مأموریت سیاسی رفت، در ماجرای جنبش ملی‌ شدن صنعت نفت و روی‌ کار‌ آمدن ملی‏‌گرایان با ‌آن‌ها همکاری کرد و در کنار همۀ این فعالیت‌‏ها از سرودن شعر به فارسی و عربی غافل نبود. سیمین بهبهانی، شاعر نامدار، دختر اوست.

بر پایۀ شرح‌حال کوتاهی که مهیار خلیلی (۱۳۱۰ تا ۱۳۹۴)، پزشک داروساز، ادیب، تاریخ‌‏دان و نویسندۀ کتاب تاریخ شکنجه) دربارۀ پدرش نوشته‌ است و بیشتر منابع، ازجمله منابع مرجع، از آن نقل کرده‌اند، عباس خلیلی در ۱۲۷۴ش، حدود یازده سال پیش‌از انقلاب مشروطه در ایران، در خانواده‌ای روحانی و سرشناس در نجف به دنیا آمد. دورۀ نوجوانی‌اش با جنبش فراگیر ضد‌انگلیسی در عراق هم‌زمان بود. او در دورۀ تحصیل در مدرسه به این جنبش پیوست. همراه با تنی چند از دوستان هم‌عقیده‌اش، که مصمم شده بودند با انگلیسی‌ها مبارزه و ‌آن‌ها را از آن سرزمین بیرون برانند، تشکیلاتی را به نام نهضت اسلامی برای مبارزات مسلحانه سازمان دادند و بعد هم یکی از فرماندهان انگلیسی را در عراق به‌ قتل رساندند. مأموران به تعقیب گسترده‌ای دست زدند و یازده تن را به‌ اتهام همین قتل دستگیر و اعدام کردند. دنبال عباس خلیلی رفتند، اما او را نیافتند. دادگاه نظامی او را غیاباً به اعدام محکوم کرد.