مدتی است که کاربرد گذشتۀ نقلی به‌صورت گسترده‌ای در مطبوعات و گاهی حتی در متون ادبی جایش را به گذشتهٔ مطلق داده است. به‌طور مثال در مجلۀ اندیشهٔ پویا، (ش۷۱، بهمن ۱۳۹۹، ص۱۰۷) در سرمقاله می‌خوانیم: «همیشه با حس جُرم و گناه زندگی کردیم.» درحالی‌که باید نوشته می‌شد: «همیشه با حس جُرم و گناه زندگی کرده‌ایم.»، زیرا قیدِ «همیشه» اشاره به تداوم یا استمرار فعل دارد و نمی‌توان آن را با گذشتۀ مطلق که بر پایان‌ پذیرفتن فعل تأکید دارد ترکیب نمود.

در روزنامۀ ایران (شنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۹، ص۸ اقتصادی) در سرمقاله چنین آمده است: «رئیس‌جمهوری در آیین بهره‌برداری از طرح‌های ملی وزارت جهاد کشاورزی: بیش از نیم‌میلیون هکتار زمین کشاورزی را احیا کردیم.»