هر انسانی دغدغه‌مند زبان مادری خویش است. دغدغۀ این روزهای من نیز رصد رعایت‌ کردن یا رعایت‌ نکردن جمع و مفرد نهاد و گزاره در جمله‌های فارسی است. متأسفانه این روزها به‌خصوص در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی بیشتر به رعایت‌ نکردن آن برمی‌خوریم. از دیدن این نوع مواجهۀ افراد، گویش‌وران و فارسی‌دانان با زبان و نکات دستوری به‌راستی دل‌خونم. پیگیری موضوع و حساسیتم به مسئله باعث شد که به متن‌های نویسندگان آگاه و متن‌های معتبر مکتوب نیز دقت بیشتری کنم. قبل‌از ورود به موضوع باید یادآوری کنم که قاعدۀ رعایت جمع و مفرد نهاد و گزاره در زبان فارسی بر ذی‌روح ‌بودن و غیرذی‌روح بودن نهاد بنا شده است. یعنی در ذی‌روح، نهاد مفرد گزارۀ مفرد و نهاد جمع گزارۀ جمع می‌خواهد. اما در غیرذی‌روح در مورد جمع و مفرد گزارهٔ مفرد خواهد بود. بنا‌بر‌این انتظار می‌رود که نویسندگان در متون نثر این قاعده را رعایت کنند و برای نهاد جمع هم گزارۀ مفرد بیاورند و فعل را جمع نبندند مگر در شعر که باید جمع و مفرد در هر دو رعایت شود.