دربارهٔ «دو قدم این‌ور خط» نوشتهٔ احمد پوری
نخستین رمان احمد پوری را باید در زمینهٔ باقیِ کارهای او، علی‌الخصوص ترجمه‌هایش خواند، و همچنین در زمینهٔ تجربۀ زیستۀ نسلی از نویسندگان که کوشیدند هر دو جهان شرق و غرب را به‌نوعی در خود هضم کنند، تجربه‌ای که تا عصر ما و نسل ما نیز ادامه دارد. آن آدم‌های دوفرهنگی، که اکثریت نسل‌های زیر چهل سال نویسنده و شاعر فارسی‌زبان را تشکیل می‌دهد (به این دلیلِ ساده که در این نسل اغلب آنان زبان خارجی می‌دانند) در نسل احمد پوری انگشت‌شماراند. به همین جهت پوری به‌عنوان نماینده‌ای از این نسل که درگیری مستقیم با جهان غرب دارد، به‌عنوان رمان‌نویس تا حدی استثنایی به نظر می‌رسد.

کمی به عقب برگردیم: به دو نسل از نویسندگان و شاعران ما، هدایت، نیما، شاملو، رویایی، سپانلو، ساعدی، صادقی، چوبک، همهٔ آنان که نیمهٔ نخست این قرنِ شمسی اوج دوران فعالیت ادبی‌شان را تجربه کردند.