مدیا کاشیگر: ما در بطن یک نهضت ترجمه قرار داریم
ایران در شمار معدود کشورهای جهان است که در آن، نام مترجم در کنار نام مؤلف روی جلد کتاب چاپ می‌شود. چرا؟ آیا به‌خاطرِ سنتی است که در غرب منسوخ شده و در اینجا همچنان پابرجاست؟ آیا به‌خاطرِ وضعیت خاص مترجم است و اینکه اصلاً ترجمه در ایران، کارکردی ویژه و بنابراین مترجم نیز کاری ویژه و خاص دارد؟
ایران همچنین یکی از معدود کشورهای جهان است که ترجمه در آن سهمی چشم‌ناپوشیدنی در کل حجم تولید ادبی دارد. برای نمونه، اگر در غرب ترجمهٔ متقابل ادبی میان پنج زبان اسپانیایی، آلمانی، ایتالیایی، پرتغالی و فرانسوی بسیار فعال و در مجموع متعادل است، همین حرف برای رابطهٔ متقابل هریک از این پنج زبان و زبان انگلیسی-آمریکایی مصداق ندارد. اگر اروپای قاره‌ای ادبیات خصوصاً آمریکایی را به‌شدت ترجمه می‌کند، عکس قضیه صادق نیست و کم‌تر ممکن است اثری ادبی از اروپای قاره‌ای بدون همراهی دو ناشر در دو سوی اقیانوس اطلس، یکی در انگلستان و یکی در آمریکا، به انگلیسی-آمریکایی ترجمه شود. و در هیج کتاب‌فروشی هیج کشور غربی، سهم نسبی تعداد عنوان‌های خارجی، یعنی ترجمه‌شده، در میان کل عنوان‌های ارائه‌شده به‌ اندازهٔ ایران نیست. اگرچه عدد مطلق عنوان‌های ترجمه‌شده چندین برابر اینجاست.