داریوش آشوری می‌نویسد: «کتاب‌-اَم»

شاملو می‌نوشت: «زنده‌گی» و «چنان زیبای‌ام من»

و بسیاری در این بلبشو سردرگمند، یا سردرگم‌-اند. چه باید کرد؟
اختلاف‌نظر بر سر سرهم‌نویسی یا جدانویسی اختلاف تازه‌ای نیست. رسم‌الخط فارسی سال‌هاست که گرفتار چندگانگی شده و بزرگان هنوز در این مورد به اتفاق‌نظر نرسیده‌اند. بعضی از آن‌ها آن‌چنان پشت به هنجارها کرده و قلم به ناهنجارها سپرده‌اند که گویی خط فارسی خطی است که همین چند سال پیش پا به عرصه نهاده و نیازمند نوآوری‌ها و در عین حال تغییراتی بنیادین است. انگارنه‌انگار که فارسی عزیز میراثی است گران‌قدر و مشترک که از اعمال سلیقه‌های شخصی آسیب دیده و هویت خود را از دست می‌دهد. بدیهی است اصلاحات جزئی و منطقی آن هم با اتفاق‌نظر در رسم‌الخط فارسی تا آن حد که خواندن را تسهیل کند و پیوستگی میان فارسی دیروز و امروز را حفظ کند مورد مخالفت هیچ‌یک از دوستداران زبان فارسی نیست.