پس از گذشت سالها تدریس فرصتی پیش آمد که برای دانشجویان ادبیات فارسی در مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز در هفته دو ساعت زبان انگلیسی تدریس کنم. این درس دو واحدی در برنامه تحصیلی دانشجویان در زمره دروس اجباری است و دانشجو را از انتخاب و گذراندن آنان گریزی نیست.
برای این درس مجموعه ای از متون انگلیسی به عنوان مواد درسی فراهم آوردم تا در بده و بستان علمی هدیه کنم مشتاقان را. اما باید اعتراف کنم در دو نیمسال تحصیلی کالای مرا خریدار واقعی نبود و اگر شناعت کلام را بر من ببخشید، عمل من بمثابه آینه داری در محله کوران بود. من در هوای آن بودم که کلید گنج زبان دوم را در اختیار دانشجویان قرار دهم تا آنان به گنجهای نهان در آثار برخی از اندیشه وران غیر ایرانی دست یابند، و آنان در سودای مطلب کم و نمره بیشتر. این مغایرت میان توقعات من و انتظارات دانشجویان گاهی به قدری شدید و بارز بود که مرا تا مرز استیصال و درماندگی سوق می داد. چاره ای نداشتم جز آنکه به آئین خودم وفادار بمانم به این امید که در دلشان انگیزه یاد گرفتن را ایجاد کنم