در این مقاله ضمن بررسی روند ترجمهٔ یک شعر کودکانهٔ آموزشی-کنشی (didactive-performative) از زبان مجاری به انگلیسی، توانایی نظریه‌های معاصر زبان‌شناسی را در حل مسائل عمومی ترجمه مورد ارزیابی قرار می‌دهیم.
من قصد دارم با ارائهٔ نمونه‌ای ساده و عینی از دو زبان غیر‌خویشاوند نشان دهم که دستور زایشی۔گشتاری (Transformational-Generative Grammar) برای تبیین فرایند ترجمه چندان کارآمد نیست و به‌احتمال فراوان قابل اعتمادترین فرضیهٔ علمی در توضیح ماهیت ترجمه همانا الگوی لایه‌ای (Stratificational) است، به این شرط که نظریهٔ لایه‌ای قادر باشد طبقه‌شناسی فرهنگی واحدهای تمایزدهندهٔ رفتاری پایک (Pike’s behavioremes) را وارد نظام زبر معنایی (hyper-sememic) خود کند.