علی خزاعی‌فر: اجازه بدهید گفت‌وگوی این شماره را با معضل یای اضافه آغاز کنیم. می‌دانم این بحث دیگر خیلی قدیمی و تکراری شده است، ولی من در مقام سردبیر هروقت در مقالات ارسالی به مجله این «یِ» زاید را می­‌بینم، که به قول ظریفی مثل خروس بی­‌محل بین دو کلمه نشسته است، داغم تازه می­‌شود و حرص می‌خورم مخصوصاً وقتی که نویسنده خود ادیب و صاحب قلم است.

عبدالحسین آذرنگ: اگر شما، در مقام سردبیر، با دیدن یای اضافه به‌صورت «یِ» مستقل آن‌قدر داغتان تازه می شود و حرص می‌خورید که انگار کهیر و تاول هم می‌زنید، پس نه موضوع قدیمی است و نه این موضوع کهنه می‌شود.