نگاهی به یک ترجمه فراموش شده

سی و دومین شماره از مجموعه آثار شادروان «دکتر علی شریعتی» اختصاص به مجموعه مباحثی دارد ذیل عنوان کُلّی «هنر» در 331 صفحه؛ «هنر در انتظار موعود»، «مذهب دری است و هنر پنجره‌ای»، «هنر، گریزی از آنچه هست» «در نقد و ادب»، «نمایشنامة ظلم بر پایة عدل»، «گزیده‌ای از اشعار» از جمله عمده‌ترین مباحث این کتاب 331 صفحه‌ای است. جالب‌ترین کار دفتر تدوین و تنظیم آثار، گنجاندن پایان‌نامة دانشگاهی شادروان علی شریعتی در میان همین مجموعه مباحث می‌باشد که ترجمة کتابی است از «دکتر مُحمّد مِندور» منتقد و ادیب مصری به نام در نقد و ادب. اواخر دهۀ سی هنگامی که شادروان شریعتی دانشجوی دانشکدۀ ادبیات دانشگاه مشهد بود، بنا به راهنمایی وتوصیۀ استادش مرحوم دکتر علی‌اکبر مجیدی فیاض مأموریت می­‌یابد این کتاب را به فارسی ترجمه کند. قطع‌نظر از تأخیری که در انتشار ترجمه پیش می­‌آید، از آن‌جایی که جامعۀ آن روزگار هنوز وسعت‌نظر لازم را درحوزۀ نقد ادبی کاملاً به‌دست نیاورده بود، ترجمه چندان بااستقبال مواجه نمی‌شود. اما آنهایی که امروز این کتاب را دیده و به ارزش و اهمیت محتوایی آن از هرنظر وقوف یافته‌­اند، خوب می‌دانند ترجمۀ شادروان علی شریعتی به لحاظ نحوۀ نگرش به موضوع و باریک‌شدن در دریافت معانی چندپهلو و حفظ زیبایی­‌های نثر و تازگی و سادگی آن و الحاق پاره­‌ای توضیحات مبسوط و دقیق و ضروری، صرفاً ترجمه نیست، بلکه ترجمۀ آزاد است.


بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *