زبان هر قوم و ملتی را آئینه تمام نمای فرهنگ آن قوم و ملت دانسته اند. از دیدگاه زبان شناسی هر زبان در اصل یک لهجه و گویش محلی است که با توجه به عوامل فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و … به جایگاهی برتر و ملی دست یافته و دیگر گویش های پیرامون خود را تحت الشعاع قرار داده است، و همین گونه است که با عناوینی مانند زبان معیار . زبان رسمی و یا زبان مشترک شناخته می شود. اما از آنجا که از دیدگاه زبان شناسی این گونه عناوین هر یک به نوعی تحقیر آمیز شمرده می شوند در نتیجه عمدتا ترجیح داده می شود تا هر گونه فردی، اجتماعی، جغرافیائی و یا تاریخی زبان با اصطلاح عام و فراگیر و در عین حال غیر تحقیر آمیز گونه زبانی (linguistic variety) مورد اشاره قرار گیرد چرا که از دیدگاه زبان شناسی اصطلاحاتی مانند نهجه یا گویش. و یا حتی اصطلاحاتی مانند زبان معیار، زبان رسمی یا زبان مشترک نارسا تلقی می شوند