در کتاب‌های دستور زبان، چه در انگلیسی چه در فارسی، مقوله‌ای به نام «جملة بلند» وجود ندارد. در زبان فارسی جمله‌ به لحاظ ساختار یا پیچیدگی بر دو نوع است: ساده و مرکب. در انگلیسی نیز جمله به انواع ساده، مرکب، پیچیده، و مرکب‌پیچیده تقسیم می‌شود. در زبان انگلیسی مبنای بلندی جملات، نقطة پایان جمله و نیز تعداد کلمات تشکیل‌دهندة آن است. بدین‌ترتیب هم جملة سادة بلند داریم هم جملة مرکب یا پیچیدة بلند و هم جملاتی که به دلیل ارتباط معنایی با نقطه‌ویرگول به یکدیگر متصل شده‌اند. در این مقاله بین دو نوع جملة بلند تمایز قائل می‌شویم: جملة بلند دستوری، که بلند بودن آن ناشی از وجود اجزای متعدد (عبارات معترضه، بدل، عبارات توصیفی و جملات پیرو) در ساختار جمله است و جملة شبه‌بلند که از به هم پیوستن جملات با نقطه‌ویرگول ساخته می‌شود. مشکلی که مترجم با آن روبه‌روست درواقع مشکل ترجمة جملات بلند دستوری است. در این مقاله پس از تعریف جملة بلند و تمایز میان دو نوع جملة بلند، به بررسی ترجمة تعدادی جملة بلند می‌پردازیم تا ببینیم آیا می‌توان، با توجه به ماهیت دستوری زبان فارسی، به قاعده‌ای در ترجمة جملة بلند دست یافت.