هر متنی اطلاعات آشکاری دارد که از طریق واژگان موجود در آن عرضه می‌شود و اطلاعات پنهانی دارد که باید از خلال متن دریافت. واژه‌ها هم علاوه بر معانی آشکارشان اطلاعات مکتومی دارند که چه‌بسا در فرهنگ‌های لغت تک‌زبانه و دوزبانه ثبت نشود. نویسنده و گویندۀ زبان مبدأ به دانش فرهنگی مشترک با خوانندگان و شنوندگان زبانش تکیه می‌کند و پیامش را انتقال می‌دهد؛ اما متن ترجمه شده برای مخاطب متفاوتی فراهم می‌آید که آن زمینۀ فرهنگی را ندارد. بنابراین مترجم شرح و توصیفی می‌دهد به منظور تکمیل متن ترجمه‌شده از طریق اطلاعاتی که در ظاهرِ متن اصلی وجود ندارد. در واقع مترجم اطلاعات پنهان را بر‌اساس حدسیات فرهنگی و منظورشناختی متن اصلی آشکار می‌کند.