در ۱۹۷۸، از گریگوری راباسا، مترجم بلندآوازهٔ مارکز، کورتاسار و یوسا، پرسیدند دربارهٔ نقد رمانی از آستوریاس که در روزنامهٔ واشنگتن‌پست چاپ شده بود چه نظری دارد. راباسا این رمان را از اسپانیایی به انگلیسی ترجمه کرده بود، بااین‌حال منتقد کتاب، زیبایی زبان آستوریاس را ستوده بود و حتی یک ‌بار هم نامی از راباسا نبرده بود، انگار که خواننده بی واسطه مترجم این زیبایی را درک کرده بود. راباسا که از ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۹ در دانشگاه کلمبیا اسپانیایی و پرتغالی تدریس می‌کرد، با لحنی طعنه‌آمیز پرسید آیا منتقد کتاب خبر دارد که این کتاب ترجمه شده است یا نه. راباسا سپس به طعنه افزود: «این‌ هم یک دلیل دیگر برای اینکه لازم است نام مترجم را روی جلد کتاب بیاوریم.»