زبان فارسی عزیز گران‌سنگ‌ترین میراث فرهنگی ما و ارزشمندترین عامل وحدت میان ایرانیان و ملّت‌های فارسی‌زبان است. فارسی، به تعبیر اخوان ثالث، پوستین کهنهٔ میراث نیاکان ماست، «یادگاری ژنده‌پیر از روزگارانی غبار‌آلود، سالخوردی جاودان‌مانند.» فارسی هویت ماست. بدون فارسی ملّتی زبان‌بریده و یتیم و بی‌کس‌وکار هستیم. قلم که به دست می‌گیریم قلم باید در دستمان بلرزد. چنان‌که گویی در محضر مادر خود نشسته‌ایم. رعایت ادب در محضر فارسی پاسداشت آن است. وجودش را بدیهی نپنداریم و به آن بی‌اعتنایی نکنیم و چون می‌نویسیم، رازهایش را از آن بجوییم، پرده از زیبایی‌هایش بیفکنیم و بر گوهرهای فراوانش بیفزاییم.