ابراهیم گلستان از معدود مترجمان پیشکسوت در عرصهٔ ترجمهٔ ادبیات در ایران است که صاحب نظریه است و نظریه‌اش را هم مکتوب بیان کرده است. در این مقاله به تحلیل و نقد دیدگاۀ گلستان دربارهٔ ترجمه می‌پردازیم. گلستان، در مقام نظر، با اصالت‌بخشیدن به «فرم» متن اصلی، تعهد مترجم را به حفظ فرم منحصر می‌کند و از فرم متن ترجمه‌شده غافل می‌ماند. در واقع گلستان بحث فرم را آن‌گونه که در ادبیات تألیفی مطرح است به حوزۀ ترجمه تعمیم می‌دهد، و این پدیده‌ای است که آن را می‌توان «مغالطۀ فرمالیسم» در تاریخ ترجمه در ایران نامید.