در دوره‌های مختلف تاریخی، بنا به دلایل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، آثار برخی نویسندگان خارجی بیشتر از برخی دیگر مورد توجه خوانندگان و مترجمان ایران قرار گرفته و در پی آن موجی از ترجمۀ آثار آن نویسندگان به راه افتاده است. الکساندر دوما، جرجی زیدان، موریس مترلینگ، آناتول فرانس، آگاتا کریستی، ژان پل سارتر و اشتفان تسوایگ ازجمله نویسندگانی هستند که موج‌هایی در تاریخ ترجمۀ فارسی به نام خود رقم زده‌اند. در این مقاله نویسنده پس از توصیف جایگاه تسوایگ در عرصۀ ترجمۀ ادبی در ایران به بیان دیدگاه ابراهیم گلستان از منظر مدرنیسم به این موج فراگیر می‌پردازد.