در مقاله‌ای که در شمارۀ پیش با عنوان «لحن چیست و چگونه ترجمه می‌شود» لحن را تعریف کردیم و آن را در دو سطح جمله و متن بررسی کردیم. گفتیم که لحن بیانگر نحوۀ نگرش یا احساس نویسنده به موضوع سخن یا فردی است که دربارۀ او می‌نویسد. و نیز گفتیم که لحن اساساً کارکرد معنایی دارد و، در واقع، یک لایۀ معنایی ظریف و تاحدی پوشیده است که نویسنده بر سخن خود می‌کشد تا خواننده بتواند به درک دقیق‌تری از نحوۀ نگرش، احساس، و مقصود نویسنده برسد. لحن نویسنده را غالباً می‌توان با استفاده از یک صفت توصیف کرد. ازجمله با صفاتی مثل گزنده، آمرانه، احترام‌آمیز، شوخ‌طبعانه، حاکی از نگرانی، فضل‌مآبانه، عشوه‌گرانه و غیره.