خزاعی‌فر: جناب آقای دکتر یاحقی، مطلع شدیم که «انجمن علمی ویراستاری ایران» به‌عنوان یکی از انجمن‌های علمی وزارت علوم تأسیس شده و جنابعالی هم به سمت ریاست این انجمن انتخاب شده‌اید. این انتخاب شایسته را به شما و همکارانتان در انجمن تبریک می‌گویم. هیئت مؤسس این انجمن پانزده تن از استادان دانشگاه‌های تهران هستند و هدف انجمن هم سیاست‌گذاری و پژوهش در زمینهٔ ویراستاری و نیز آموزش و ارتقای دانش ویراستاری و تدوین شیوه‌نامه‌های ویراستاری اعلام شده است. این‌طور که من متوجه شدم هیئت مؤسس عمدتاً اساتید زبان و ادبیات فارسی هستند و ظاهراً، در وزارت علوم، مسئلهٔ ویرایش جزو به‌اصطلاح «ابواب جمعی» رشتۀ ادبیات فارسی تلقی شده است. چنان‌که می‌دانید، زبان و ادبیات را یکی دانستن مغالطه‌ای است که به‌خصوص آموزش فارسی از آن بسیار آسیب دیده است. آیا نهادی مثل «انجمن علمی دانشگاهی» که انتخاب اعضای مؤسس آن محدودیت دارد و اساساً یک نهاد دانشگاهی است که در چارچوب اهداف وزارت علوم کار می‌کند، می‌تواند به مسئله‌ای بپردازد که یک مسئلهٔ حرفه‌ای با ابعاد ملی است؟

یاحقی: از لطف شما سپاسگزارم. فرمایش شما از جهتی درست است و از جهتی هم نیاز به تکمیل دارد. بله زبان و ادبیات دو مقوله هست، اما نه دو مقولۀ کاملا ًمتفاوت، بلکه دو مقولۀ همگن و همراه و هم‌پیوند که از هرجهت به هم مرتبط است.