مستقلّ از اصل اثر ،« اعلی » تا « نازل » ترجمه ذاتاً، از جهات متعدّد و، به درجات متفاوت از است. بر حسب همین خصلت، امانت در آن، هرچند ضروری است، مفاهیم گوناگون می‌یابد. پیش از هر چیز شایسته است بر این معنی تأکید شود که مترجم نوعاً، به خلاف به اصل را « وفاداری » مشهور، نباید خائن شمرده شود به این دلیل که تعهّدی در به‌اصطلاح در حالتی مصداق پیدا « بیوفایی » ، یا درستتر بگو ییم « خیانت » . بر ذمّه نگرفته است در کار باشد. لذا در نبود چنین تعهّدی اصولاً منتفی است. از «وفاداری » می‌کند که تعهّد به معنای مطابقت « وفاداری » یا ،« امانت » این هم قاطع‌تر، همچنان که خواهیم دید، هرگاه یا تناظر تامّ اثر مقصد با اثر مبدأ گرفته شود، در ترجمه، بیکفایت و، ناشیانه و مردود است. با توجه به استقلال ترجمه از اصل اثر به جهات متعدّد و متفاوت – « امانتی » چنین به‌اصطلاح – چون نیک بنگریم، نفی امانت است.